Veilig Thuis ziet een record aantal meldingen van emotioneel verwaarloosde kinderen. Dat waren er de eerste helft van dit jaar al meer dan 13.000, meldt het AD. Onder meer de sterk gestegen energiekosten en de krapte op de huizenmarkt spelen volgens Veilig Thuis hierbij een grote rol. Door de stress die hierdoor bij ouders ontstaat raken kinderen in de knel.
Veilig Thuis heeft in de eerste zes maanden van dit jaar meer dan 50.000 casussen behandeld. Meer dan een kwart van die casussen, ruim 13.000 stuks, gaat over emotioneel verwaarloosde kinderen. Dat aantal is het hoogste in de vijf jaar sinds de cijfers worden bijgehouden. Ook het aantal gevallen van fysieke verwaarlozing staat met ruim 3000 op recordhoogte.
Oorzaken
Een deel van die toename komt omdat er in die tijd meer aandacht voor is gekomen, zegt Judith Kuypers, de voorzitter van het Landelijk Netwerk Veilig Thuis. “We wisten dat we maar het topje van de ijsberg zagen, omdat bijvoorbeeld scholen het lastig vinden om zoiets te melden. We werken nu samen met scholen om die drempel te verlagen.” Tegelijkertijd zijn de problemen die leiden tot emotionele verwaarlozing ook echt groter geworden. “Ouders die de rekeningen niet meer kunnen betalen door de inflatie of die zouden willen scheiden maar door de krappe woningmarkt geen extra huis kunnen vinden: daar zijn kinderen ook de dupe van.”
Impact van geldstress
Er is inderdaad een sterk verband tussen armoede en emotionele verwaarlozing, meldde het College voor de Rechten van de Mens eerder deze maand nog. Van alle gezinnen die van de rechter een kinderbeschermingsmaatregel opgelegd krijgen, leeft bijna de helft onder de armoedegrens.
Andersom is gelukkig niet altijd waar, nuanceert Majone Steketee, wetenschappelijk directeur van het Verwey-Jonker Instituut en gespecialiseerd in de opvoedpatronen van ouders die zelf in een onveilig gezin zijn opgegroeid. “Natuurlijk is het hoe dan ook lastig om ouder te zijn, maar als je je kind emotioneel verwaarloost is dat écht schadelijk. Schadelijker zelfs voor een kind dan een klap krijgen.” Ze nuanceert: “Niet iedereen die in armoede leeft, ervaart daar zoveel stress van dat het tot emotionele verwaarlozing van de kinderen leidt, maar het kán zo groot worden dat je hoofd te vol zit en je niet meer ziet wat je kinderen nodig hebben.”
Bron: ad.nl, vakbladvroeg